Oli Illam-Nesakarangal

Daar zijn we weer. We zitten nu in een hotel in Pondicherry met WIFI. Ga dus straks foto's erop zetten van de afgelopen dagen. Het is nu 2309. We zijn vanmorgen gereden van Trichy naar Pondicherry duurde ongeveer 4 uur. Reden over een 4 baans snelweg, konden dus lekker doorrijden. Om 16:00 uur gaan we hier tempels bekijken en mogelijk ook naar een ceremonieel waarbij de God Ganesh in het water wordt gedompeld, we wachten af. 

Maar eerst nog onze belevenissen van gisteren 2209. De ontvangst bij Nesankarangal, het opvanghuis voor de meisjes, was prima. Het begon te stortregenen en wij werden meteen onder een afdak geplaatst en kregen wat te drinken. De regen was erg welkom, want het is gortdroog hier, dus iedereen was er blij mee. Rond 18:00 uur begon de dansavond van de jongens en de meisjes. Ook de ouders en de grootouders waren hierbij. De kinderen die hier worden opvangen komen vaak uit gezinnen, waarbij de ouders niet voor hen kunnen zorgen omdat zij arm zijn, geen partner meer hebben door overlijden of doordat de kinderen wees zijn en de grootouders dan de zorg voor hen hebben. Het is dan ook bijzonder voor ons om vanavond ook enkele ouders te ontmoeten vaders die tot tranen toe bewogen ons bedanken voor de hulp die zij krijgen via father Jesu. Kinderen die vol trots hun moeder of grootmoeder aan ons komen laten zien. Het was voor ons weer een heel bijzondere avond. De meeste van ons hielden het vanavond dan ook niet droog. Emotioneel. In totaal waren er 200 mensen, inclusief de kinderen. Het was in een woord fantastisch, het dansen was geweldig, ze hebben allemaal vreselijk hun best gedaan. Ook wij hebben nog een lied gezongen op de melodie: dank u voor deze nieuwe morgen. het was al met al een zeer geslaagde dag. We hebben gezamenlijk gegete. De gastvrijheid is hier enorm. We hebben afscheid genomen van Oli Illam, father Jesu, Rani en alle kinderen, natuurlijk ook nu weer met tranen in de ogen. Ooit hopen wij (Ada en Ton) hier ooit nog eens terug te kunnen komen.